อย่าให้อคติมาบังตา

อย่าให้อคติมาบังตา

        มีนิทานจีนอยู่เรื่องหนึ่ง กล่าวถึงลุงที่หาขวานไม่เจอ แกเลยสรุปว่า ต้องเป็นลูกชายของเพื่อนบ้านที่ไม่ถูกกันแน่ขโมยไป แล้วแกก็เฝ้าจับตาดูอากัปกริยาของเจ้าหนุ่มนั่น ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นพิรุธ แต่ก็หาหลักฐานมายืนยันไม่ได้

        วันหนึ่งแกเดินไปที่จุดที่แกตัดฟืนเป็นปกติ กลับพบว่า ขวานของแกติดอยู่ที่ต้นไม้ เลยนึกได้ว่า ตนเองเป็นคนเอาขวานฟันติดต้นไม้ไว้ วันรุ่งขึ้นพอเห็นเจ้าหนุ่มนั่น แกก็พิจารณาดูแล้วก็บอกตัวเองว่า ก็ไม่เห็นมันจะมีพิรุธตรงไหน

        ผู้เขียนนึกถึงนิทานเรื่องนี้ เพราะไปเจอการ์ดใบหนึ่งแล้วสะดุดใจมาก ทำไมจึงรู้สึกอย่างนั้น ก็ลองพิจารณาดู

        เมื่อดูการ์ดนี้แล้ว ผู้เขียนก็เกิดคำถามขึ้นมาทันทีว่า การ์ดนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง

        ๑. หากจริง ก็ต้องถามต่อว่า อะไรทำให้รัฐมองลูกศิษย์วัดอย่างนั้น ทั้งที่ในแง่ของการสื่อสารกันระหว่างศิษย์วัด จะเป็นไปในทิศทางของการชักชวนกันทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา ชักชวนกันมาร่วมพิธีกรรมเพื่อการทำความดี สั่งสมบุญบารมี

        ๒. หากไม่จริง ก็ต้องถามต่ออีกเช่นกันว่า ผู้จัดการออนไลน์เอาข้อมูลนี้มาจากไหน มีวัตถุประสงค์อะไร ต้องการเสี้ยมเพื่อให้เกิดเหตุการณ์หรือความไม่ไว้วางใจกันหรือไม่

         ไม่ว่าคำตอบจะออกมาในรูปไหนก็ตาม ก็ขอฝากเป็นข้อคิดสักนิดว่า ความหวาดระแวง ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรเลยกับทุกฝ่าย แทนที่จะมองกันแบบจับผิด มาช่วยกันสร้างชาติไม่ดีกว่าหรือ

อย่าให้อคติมาบังตาเลยนะครับ

ขอขอบคุณภาพจากgoogle.com

อนาคาริก

12/25/16