จะติดกระดุมเม็ดแรกให้ผิด...ใครจะทำไม

จะติดกระดุมเม็ดแรกให้ผิด...ใครจะทำไม

หากเราติดกระดุมเม็ดแรกผิด เราจะทำอย่างไร

๑. แก้ไขใหม่ ปลดกระดุม แล้วไปเริ่มต้นติดให้ถูกรังดุมใหม่

๒. ไม่เป็นไร ผิดก็ผิด ติดมันต่อไป ใครจะว่าอย่างไร ไม่สนใจ

        ผู้เขียนเชื่อมั่นว่า โดยสามัญสำนึกของคนปกติ ก็คงจะเลือกทำข้อ ๑ ทำให้ถูกต้องคือ ปลดกระดุม แล้วเริ่มต้นติดใหม่

        แต่เชื่อไหมว่า มีคนที่เลือกทำข้อที่ ๒ จนทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นมาในวันนี้ จนเป็นจุดด่างในพระพุทธศาสนา

        ผู้เขียนกำลังพูดถึงเรื่องของวัดพระธรรมกายที่กำลังเป็นข่าวลงหน้า ๑ ในหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับ(ชื่อของวัดนี้เป็นตัวกระตุ้นยอดขายได้ดี)

        เดิมผู้เขียนก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากนัก ก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องของตัวบุคคล คือ เจ้าอาวาส แต่เมื่อได้มีเวลานั่งพินิจพิจารณา จึงค่อยเห็นภาพต่าง ๆ ชัดขึ้นว่า แท้จริงแล้ว เป้าหมายที่สูงกว่านั้นมีอยู่ แต่ผู้เขียนขอตัดตอนให้เห็นภาพแค่เรื่องของวัดพระธรรมกาย ส่วนที่เหลือขอให้ผู้อ่านไปพิจารณาเอาเอง

        คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่า ความเจริญรุ่งเรืองของวัดพระธรรมกายเกิดจากความทุ่มเทของเจ้าอาวาสคือ หลวงพ่อธัมมชโย ซึ่งเป็นศูนย์รวมใจของลูกศิษย์ลูกหา ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์

        ดังนั้นหากคิดจะทำลายวัดพระธรรมกาย ก็ต้องทำลายหลวงพ่อธัมมชโยก่อน และการจะทำให้พระเสียหายได้ ก็มีเรื่องที่คนพร้อมจะเชื่ออยู่ ๒ เรื่อง คือ สตรี กับสตางค์

        เรื่องสตรี แม้มีผู้พยายามจะเอาประเด็นนี้มาเล่น ก็เล่นยาก เพราะวัดพระธรรมกายมีการแบ่งเขตอย่างชัดเจนว่า เขตของพระที่เรียกว่า สังฆาวาส จะไม่อนุญาตให้สาธุชนเข้า

        เรื่องสตางค์ ความจริงแล้ว ก็มีการบริหารอย่างชัดเจน ซึ่งสามารถตรวจสอบได้ว่า มีที่มาที่ไป อย่างชัดเจนได้อีกเช่นกัน

        เมื่อผู้ต้องการทำลายประเมินสถานการณ์และความเป็นไปได้เสร็จเรียบร้อยก็เห็นว่า ประเด็นเรื่องเงินทองน่าจะง่ายกว่าเรื่องสตรี บทละครจึงถูกเขียนขึ้น

        วัตถุประสงค์ของละครเรื่องนี้ชัดเจนคือ จับหลวงพ่อเจ้าอาวาสสึก

        เมื่อจะเอาผิดเรื่องเงิน จึงต้องมีการสร้างตัวละครขึ้นมา คือ สมาชิกของสหกรณ์นายหนึ่ง ให้มายื่นเรื่องว่าเดือดร้อน แล้วลากเอาหลวงพ่อธัมมชโยเข้าไป ทั้งที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของสหกรณ์กับสมาชิก

        แน่นอนว่า คนเขียนบทรู้แน่ชัดว่า หากเข้าสู่กระบวนการจนถึงชั้นศาล หลวงพ่อธัมมชโยก็ไม่ผิด เพราะไม่เข้าองค์ประกอบทั้งรับของโจรและฟอกเงิน   

        ดังนั้นจึงต้องเขียนบทให้เป็นกระบวนการอยุติธรรม เพื่อให้นำไปสู่การบรรลุเป้าหมายคือจับสึก

        ตั้งแต่การออกหมายเรียกให้หลุดไปที่นักข่าวก่อน เพื่อจะได้เป็นข่าวใหญ่โต วันรุ่งขึ้นค่อยมาส่งหมายเรียกที่วัด ที่แปลกคือ หมายสองฉบับนั้น ต่างกัน เมื่อสอบถามไปว่าทำไมจึงต่างกัน ฉบับไหนจริง ฉบับไหนปลอมก็เงียบ(ฉบับที่หลุดไปที่นักข่าวจะเขียนชื่อหลวงพ่อต่างกันในฉบับเดียว คือ พระเทพญาณมหามุณี กับ พระเทพญาณมหามุนี ส่วนฉบับที่ส่งมาวัด จะเป็นพระเทพญาณมหามุนี ทั้งสองแห่ง)

        ต่อมาทางวัดขอให้มาแจ้งข้อหาที่วัดก็ไม่มา อ้างว่า ทำไม่ได้ แต่ปรากฏว่า เจ้าหน้าที่กลับไปแจ้งข้อหากับผู้ต้องหาคนอื่นที่เรือนจำได้ ภายหลังเมื่อมีนักข่าวสอบถามเจ้าหน้าที่ในเรื่องนี้ ก็ตอบหน้าตาเฉยว่า มันเลยขั้นตอนนั้นมาแล้ว

        ขอให้สังเกตดูนะครับว่า ขอให้มาแจ้งข้อหามาไม่ได้ แต่ ณ วันนี้เมื่อหลวงพ่อธัมมชโยอาพาธ ไปไม่ได้ เจ้าหน้าที่กลับสามารถจะยกกำลังเข้ามาจับกุมได้

        จากความผิดที่ไม่ไปตามหมายเรียก จึงถูกออกหมายจับ และเป็นอันชัดเจนว่า วันนี้แม้ไปก็จะจับสึก แล้วคิดหรือว่าลูกศิษย์ลูกหาเขาจะยอม

        ยิ่งเอากฎหมายเข้ามาบีบ ให้คดีมาวันละเป็น ๑๐๐ ยิ่งทำให้สังคมเห็นว่านี่คือ การกลั่นแกล้งกันอย่างชัดเจน

        จากการติดกระดุมเม็ดแรกผิด ทำให้ต้องเสียงบประมาณไปเท่าไร ในการที่ต้องเรียกรวมกำลังถึงหลายพันนาย ทั้งการเตรียมวัสดุอุปกรณ์ ค่าอาหาร ค่าเบี้ยเลี้ยง หากเอางบประมาณและกำลังส่วนนี้ ไปจัดการแก้ปัญหาโจรใต้ ป่านนี้บ้านเมืองคงสงบสุขแล้ว

         อ้อ ลืมไปว่า โจรใต้เขามีปืน มีมือ มีเท้า จึงไปขู่เขาไม่ได้ เดี๋ยวเขายิงทิ้ง ต่างจากวัดที่มีแต่พระเณร และสาธุชนที่มีแต่มือเปล่า เอาไว้ประนมมือสวดมนต์ จึงขู่ได้ขู่เอา

        การที่กระดุมเม็ดแรกถูกติดผิดโดยเจตนาอย่างนี้ จึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือจะพูดให้ชัดเจนลงไป ผู้เขียนขอฟันธงเลยว่า

 

งานนี้มีใบสั่งอย่างแน่นอน

ขอขอบคุณภาพจาก google.com

อนาคาริก

12/19/16