หัวใจที่น่ากราบ

หัวใจที่น่ากราบ

หลักสำคัญในการศึกคือ

        “ผู้ชนะย่อมเห็นชัยชนะก่อนที่จะรบ ส่วนผู้แพ้คือผู้ที่เข้าสู่สนามรบเพื่อไปหาชัยชนะ”

        เมื่อวานผู้เขียนได้มีโอกาสไปสัมผัสบรรยากาศของนักรบกองทัพธรรม ผู้มีธรรมะเป็นเกราะ มีแต่ความรัก ความศรัทธา ความปรารถนาที่จะปกป้องพระพุทธศาสนา เป็นอาวุธติดตัว

        ทุกท่านแม้ว่าจะมีสัญลักษณ์ของการผ่านชีวิตมามาก ไม่ว่าจะเป็นผมสีเงินยวง หรือริ้วรอยของประสบการณ์ตามใบหน้า แต่สิ่งที่สะดุดตาผู้เขียนมากคือ แววตาที่มุ่งมั่น การเคลื่อนไหวอย่างกระฉับกระเฉง

        แม้อาหารที่ทานจะเป็นเพียงข้าวสวยและต้มผักกาดดอง บางวันมีแกงส้มบ้าง แต่ทุกท่านทานกันอย่างเอร็ดอร่อย

        ในยามพัก บางท่านก็นั่งหลับตาทำสมาธิ บางท่านก็นั่งสนทนาธรรม บางท่านก็เอนหลังพักบ้าง รอเวลาที่จะต้องไปทำหน้าที่พิทักษ์พระพุทธศาสนา

        ครั้นถึงเวลาที่ต้องออกไปทำหน้าที่ เสียงเพลงที่เปล่งออกจากปากทุกท่าน แม้ไม่ต้องใช้ไมโครโฟน แต่เสียงนั้นกลับดังก้องเข้าไปในใจของผู้เขียนจนความรู้สึกนั้นส่งผลทำให้น้ำตาคลอเบ้า เพราะทุกท่านตระหนักว่า ภารกิจนี้คือ การปกป้องพระพุทธศาสนา และมองเห็นแล้วว่า ชัยชนะคือความอยู่รอดของพระพุทธศาสนา

        “ไปด้วยกัน มาด้วยกัน ลูกพระธัมฯเอ๋ย หลานหลวงปู่ สู้ประจัน อย่าได้พรั่นเลย”

        เสียงนี้ก้องอยู่ในหูของผู้เขียน จนกระทั่งหลับไป พร้อมกับความรู้สึกว่า

หัวใจของทุกท่านน่ากราบเหลือเกิน

อนาคาริก

03/08/17