สังคมไทยจะเดินหน้าต่อไปอย่างไร ?
เมื่อฉันยังเด็ก
พ่อของฉันเล่าเรื่องสำคัญ ๒ เรื่องให้ฟัง จากการที่ท่านได้พูดคุยกับเพื่อนชาวต่างชาติ
เรื่องแรก
ท่านและเพื่อนชาวต่างชาติได้ไปนั่งดื่มกาแฟที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ต่างจังหวัด ขณะกำลังคุยกันก็มีชายวัยกลางคน ผอม ๆ ก้าวเข้ามาในร้าน พ่อของฉันจึงบอกเพื่อนว่า ชายคนนั้นชื่อ โผน กิ่งเพชร อดีตนักมวยแชมป์โลกชาวไทย เพื่อนชาวต่างชาติ ตกตะลึง แล้วกล่าวว่า
“ เป็นไปได้ไง ที่คนสำคัญขนาดนี้ ไปไหนมาไหนด้วยตนเอง ใส่เสื้อกล้ามเก่า ๆ ไม่มีใครติดตาม ไม่มีใครสนใจ คนในร้านกาแฟก็เฉย ๆ ทุกคน หากเป็นที่บ้านของเขา ป่านนี้คนแห่มาขอลายเซ็น จนไม่ได้ดื่มกาแฟแน่ ”
ท่านและเพื่อนชาวต่างชาติได้ไปนั่งดื่มกาแฟที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ต่างจังหวัด ขณะกำลังคุยกันก็มีชายวัยกลางคน ผอม ๆ ก้าวเข้ามาในร้าน พ่อของฉันจึงบอกเพื่อนว่า ชายคนนั้นชื่อ โผน กิ่งเพชร อดีตนักมวยแชมป์โลกชาวไทย เพื่อนชาวต่างชาติ ตกตะลึง แล้วกล่าวว่า
“ เป็นไปได้ไง ที่คนสำคัญขนาดนี้ ไปไหนมาไหนด้วยตนเอง ใส่เสื้อกล้ามเก่า ๆ ไม่มีใครติดตาม ไม่มีใครสนใจ คนในร้านกาแฟก็เฉย ๆ ทุกคน หากเป็นที่บ้านของเขา ป่านนี้คนแห่มาขอลายเซ็น จนไม่ได้ดื่มกาแฟแน่ ”
เรื่องที่สอง
พ่อของฉันได้ไปทานข้าวต้มในยามค่ำคืน ที่ร้านผักบุ้งลอยฟ้า ท่านเล่าว่า ขณะที่มองพ่อครัวโยนผักบุ้งอย่างเพลิดเพลิน ก็พบสิ่งหนึ่งที่ทำให้ท่านต้องเก็บมาคิด
เวลาที่พ่อครัวโยนผักบุ้งที่ผัดแล้วขึ้นบนฟ้า ทุกสายตาจะมองตามด้วยใจจรดจ่อ และรอลุ้น แต่ท่านพบสิ่งที่แตกต่างสองสิ่ง
เมื่อผัดผักบุ้งลอยขึ้นไป แล้วตกลงบนจานของบริกร ชาวต่างชาติที่อยู่บริเวณนั้น จะพากันปรบมือ เป่าปาก แสดงความยินดี แต่คนไทยที่อยู่รอบ ๆ จะเงียบ ดูเฉย ๆ
แต่หากผัดผักบุ้งลอยฟ้านั้น หล่นลงที่พื้นแทนที่จะเป็นจาน ชาวต่างชาติจะมองนิ่ง ๆ ในขณะที่คนไทยจะพากันปรบมือ สะใจที่เห็นความผิดพลาด
เมื่อฉันย่างเข้าสู่วัยกลางคน
ฉันมีโอกาสไปประเทศชิลี และได้พบกับอดีตนางงามจักรวาลของประเทศนั้น หลังจากที่เธอได้ครองมงกุฎ ผ่านไปแล้วกว่า ๑๐ ปี เราเจอกัน เพราะเธอสนใจเรื่องสมาธิ วันที่พบกัน เธอแต่งตัวง่าย ๆ สวมกางเกงหลวม ๆ เสื้อยืดธรรมดา เพื่อเหมาะแก่การนั่งสมาธิ ไม่แต่งหน้า ผัดแป้งเพียงเล็กน้อย แต่ความสง่างาม และเค้าความสวยงามยังคงอยู่ เพื่อนของเธอเล่าว่า เธอต้องพากันออกทางหลังบ้าน ไม่อย่างนั้นจะต้องมีนักข่าวตามมาทำข่าว เพราะไม่ว่าเธอจะไปไหน จะเป็นข่าวเสมอ
เมื่อฉันอายุใกล้จะ ๖๐
ฉันเป็นลูกศิษย์วัดพระธรรมกาย ฉันรักหลวงพ่อของฉัน เพราะท่านบวชตั้งแต่อายุ ๒๔ ปี และได้ทุ่มเทเพื่องานพระพุทธศาสนา ได้ขยายวัดสาขาไปทั้งในและต่างประเทศกว่า ๑๐๐ วัด ปัจจุบันท่านอายุ ๗๒ ปี อีกทั้งอาพาธจากหลายโรค จู่ ๆ ท่านก็ถูกกล่าวหาว่า ฟอกเงินและรับของโจร จากคนที่ไม่รู้จักท่านเลย หรือจากบางคนที่มีอคติบังตาบังใจ รวมทั้งคนเนรคุณบางคน
วันนี้
ฉันมานั่งทบทวนดูเรื่องราวทั้งหมดด้วยความสลดใจและอยากจะถามใครสักคนที่จะสามารถตอบได้ว่า
สังคมไทยจะเดินหน้าต่อไปอย่างไร?
ขอขอบคุณภาพจากgoogle.com
อนาคาริก
11/25/16
เราต้องปกป้องคนดี พระดี และพระพุทธศาสนาของเราให้อยู่ในประเทศไทยและแผ่ไปทั่วโลกตลอดไป
ReplyDeleteต้องหาครูที่ดี เมื่อมีครูดีก็จะมีหลักเข็มทิศที่ไม่หลงทาง และฉันก็เป็นหนึ่งที่มีครูดี ที่สอนความจริงของชีวิตให้เดินถูกทางภูมิใจที่สุดที่เกิดมาเป็นลูกศิษย์วัดพระธรรมกายรักหลวงพ่อที่สุดค่ะ
ReplyDelete(สังคมไทยจะเดินหน้าต่อไปได้ต้องมีครูดีอย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย )จะหาคนหลงทางนั้นคงไม่มีแต่พอดีทุกวันนี้คนหลงทางมากเหลือเกินจึงมองไม่เห็นครูที่ดีที่สุดและน่าสรรเสริญที่สุด ขนาดคนเป็นหลักล้านมองเห็นครูดี ก็ยังมีกลุ่มคนหลงทางพยายามจะให้คนที่กำลังหาครูดีหลงตามด้วย
ไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นความจริงค่ะ อยากเห็นคนไทยสนับสนุนการทำความดีของกันและกัน
ReplyDeleteผมคิดว่าทางแก้ไขน่าจะเป็นการปลูกฝังให้คนไทยรู้จักการจับดีและฝึกมุฑิตาจิต โดยเริ่มจากคนใกล้ตัวก่อนแล้วค่อยขยายออกไปสู่คนที่อยู่ไกลตัวเช่นจากคนที่เรารัก พ่อ แม่ พี่ น้อง ไปสู่ไปสู่เพื่อน ไปสู่ไปสู้คนที่เราแค่รู้จัก ไปสู่ไปสู่คนที่เราไม่ชอบหรือเกลียด
ReplyDeleteการกลับคืนมาในแง่ของบทบาทและความใกล้ชิดของ บ้าน+วัด+โรงเรียน อย่างสมัยอตีด อาจทำให้โครงการแก้ไขนี้สำเร็จเร็วขึ้นครับ